De poortloze poort en de reis die geen reis was

Ik loop buiten, de zon schijnt en de vogels fluiten. Zij geven waarin zij vervuld zijn van zichzelf. Zonnestralen en melodieën! No matter what!

Of ik daar nu wel loop of niet….de zon straalt en de vogels fluiten.

Of ik het nu goedkeur of niet….de zon straalt en de vogels fluiten.

Of ik er nu van geniet of niet…. de zon straalt en de vogels fluiten.

Of het mij iets kan schelen of niet…. de zon straalt en de vogels fluiten.

 

Ik loop buiten en zing mijn lied in mijn eigen unieke vorm. Ik geef waarin ik vervuld ben van mezelf. Liefdevolle klanken, aanwezigheid en ruimte. No matter what!

Of de zon nu straalt en de vogels nu fluiten of niet….Ik ben hier en ik zing.

Of de vogels en zon het nu goedkeuren of niet…. ik ben hier en ik zing.

Of de vogels en zon er nu van genieten of niet…. ik ben hier en ik zing.

Of het de zon of vogels iets kan schelen of niet…. ik ben hier en ik zing

Of ik nu een stem heb of niet… ik ben hier en ik zing.

 

Ik heb de zon en de vogels niet nodig en zij mij niet. Wij bestaan op onszelf, onafhankelijk van elkaar. Net als jij en ik.

 

Wij zijn de bron van ons eigen leven en daarin diep verbonden met het leven zelf, inclusief de dood: Eenheid!

 

In dit besef zit de diepste verbinding en oneindige ruimte. Eindeloze vrijheid, liefde en onafhankelijkheid.

 

Door er niet toe te hoeven en willen doen, kom ik in de ruimte waarin ik, en alles, er al helemaal toe doet. De ruimte waarin alles al aanwezig is. Heelheid. Compleetheid. Totale vervulling!

Dit is geen afgesneden ongevoeligheid of onverschilligheid, maar een alerte en open staat van aanwezigheid. In mijzelf!

 

Een poortloze poort in mij. Een poort waar je niet door heen kunt gaan, simpelweg omdat je er al bent en altijd al was.

 

Een lichte, luchtige, stromende en levendige sprankeling. Complete overgave aan het leven dat ik zelf ben. Een weten dat alles en iedereen in mij is en ik in alles en iedereen.

 

Ik voel ontroering, rust, kalmte, gedragenheid en vrijheid. Ik moet nog een beetje wennen aan deze staat van Zijn en het heeft ook nog wat training en onderhoud nodig.

 

‘Er niet toe doen of niet nodig zijn’ is ook spannend. Want nu mag ik het helemaal zelf doen. Er is bij niemand iets te halen. Geen slachtoffer- of daderschap, geen goed doen of slecht doen. Geen helpen, redden of oplossen.

 

Ik vul zelf mijn bestaansrecht in. In de wetenschap dat ik schuldig ben aan mijn eigen leven en tegelijkertijd volledig schuldvrij.

Mijn schuld is ingelost vanaf het moment dat ik besta. Totaal vervuld! Niets meer te behalen. Niets meer om me mee te identificeren. Geen drama, geen labels of goed of fout. Alleen maar eindeloze liefde en vrijheid, zonder voorwaarden en verwachtingen.

 

Ik ben vrij van iedereen en iedereen is vrij van mij. Zo kan in mij de vrije beweging van het leven en mijn natuur ontstaan.

 

Ongeveer 8 jaar geleden begon ik deze reis. Een reis die eigenlijk geen reis was, maar een cirkel. Want het einde was het begin en het begin was het einde.

 

Een reis die nergens naar toe leidde, behalve de belichaming en het besef van dat wat waar is en altijd waar zal zijn. Mijn oorspronkelijke natuur: vervulde, vrije en onafhankelijke liefde!

 

Afgelopen zondag was de cirkel rond.