Creëren is ook je kwetsbaarheid omarmen

Ik ben bezig met de voorbereidingen van een nieuwe theatervoorstelling en totaal ondergedompeld in het werven van deelnemers, schrijven van script, muziek, subsidieaanvragen en bijbehorende projectplannen en begroting. Een proces van afstemming, onderzoeken, aanknopingspunten, ingangen en de juiste woorden vinden.

 

Sneller dan verwacht kregen we van één aanvraag bericht dat deze was toegekend. Een mooie aanmoediging. Bij een andere aanvraag kreeg ik terugkoppeling dat iemand anders dan waar ik steeds mee gesproken had, contact met mij zou opnemen.

 

En opeens sloeg de schrik en onzekerheid me om het hart en waren er allerlei gedachten. Waarom was dat? Had ik het niet goed gedaan? Had ik toch beter die andere insteek kunnen nemen? Eigenlijk ook direct vanuit een aanname en conditionering dat het leven/deze situatie en iedereen daarin vast tegen me is (slachtoffer-dader), terwijl ik in werkelijkheid natuurlijk geen idee had over de reden waarom.

 

Zo probeerde mijn verstand controle te krijgen over de gevoelens die ik ervoer. Ik zocht wanhopig naar zekerheid en geruststelling. Het liefst wilde ik ook dat deze persoon direct contact zou opnemen, zodat ik wist waar ik aan toe was.

En dan weet ik wat me te doen staat: Aanwezig zijn!

 

Het hele proces zich in mij laten voltrekken, zonder er iets in te willen forceren, veranderen of oplossen.

 

Waarom?

 

Omdat het nu eenmaal in mij is. Er wordt iets in mij aangeraakt. Het wil gevoeld en ervaren worden. Door mij heen stromen. Het is liefde voor mij en het brengt me ook altijd weer bij liefde, kracht, zelfvertrouwen en geruststelling. Hoe vaker je dit doet, hoe sneller het gaat. Ook krijg ik zo steeds beter inzicht in al mijn conditioneringen, overtuigingen en manieren van drama en vervulling.

 

Dit keer duurde het proces een paar dagen. Eén nacht werd ik zelfs wakker met hartkloppingen. Blinde paniek en levensangst. En direct weer de maalstroom aan gedachten over wat ik anders had moeten/kunnen doen. En ook gedachten als. Waarom wilde ik dit eigenlijk? Waarom moet je toch elke keer weer zo moedig en vooruitstrevend zijn. Als je niets in gang had gezet, dan had je dit nu niet hoeven voelen en ervaren. Dan had ik me vrij en onbekommerd gevoeld.

 

Natuurlijk was er dan wel weer iets anders voorbij gekomen. Want dat is leven. Leven is ervaren. Alles zit in mij. Er wordt iets in mij aangeraakt. Zo niet in deze situatie, dan wel in een andere situatie.

 

En dit is ook creëren. Lef en moed tonen. Mijn levensangst onder ogen zien. Uit de veiligheid en je comfortzone stappen en in het diepe springen. Trouw zijn aan je verlangen. Hoe kwetsbaar dat ook is.

 

Zo voelde ik even weerstand om deelnemers te gaan werven en verder te gaan met het schrijven van het script. Om de verbinding aan te gaan met het verhaal, al die prachtige karakters en personages en me te openen voor mijn verlangen. Uit zelfbescherming. Want stel je voor dat het straks niet door kan gaan of het uit moeten stellen, bijvoorbeeld omdat we het geld niet krijgen. Dan is de teleurstelling te groot (=vervulling).

 

Maar zo werkt creëren niet. Creëren gebeurt vanuit mijzelf, onafhankelijk van iets of iemand buiten mij. Ik ben altijd zelf de bron. Mijn projecten hebben mijn onvoorwaardelijke liefde en geven nodig. Een onvoorwaardelijk staan voor mijn verlangen en geloof voor wat ik denk dat een goede zaak is. Zonder verwachting of garantie dat het goedkomt. Want het IS al goed. Het is goed op het moment dat ik mijn verlangen volg en trouw ben aan mijn eigen stem en melodie. In het schrijven van elk woord en elke melodie ervaar ik mezelf in het geven. Nu al. De enige die je kunt ervaren, ben je zelf.

 

Zo sta ik in mijn eigen kracht, vertrouwen en verantwoordelijkheid, kan iets nooit mislukken, ben ik geen slachtoffer en is de ander geen dader. Hoe kan dat ook als je alleen jezelf kunt ervaren?!

 

Creëren vanuit die energie en stroom brengt magie tot leven. Dan kan het zomaar zijn dat er wonderen gebeuren.

 

En dat betekent niet dat alles altijd zal gaan zoals ik het had bedacht of wil. Nee, het leven heeft ook zijn eigen stroom en misschien moeten we straks van alles aanpassen, ingegeven door de omstandigheden, ontwikkelingen of door eigen inzichten. Maar die beweging komt dan vanuit een liefdevolle en gedragen basis in onszelf. Vanuit een alerte, open, lichte, vrije, spelende, onbekommerde en creatieve houding en stroom, die dienend is aan het proces en het leven.

 

Simpelweg omdat je het leven, met alles erop en eraan, ongehinderd door jou heen laat stromen. Vol liefde!

 

Wil je ook leven en creëren vanuit lichtheid, spelen en creativiteit. Je bent van harte welkom in mijn coachingspraktijk.

 

Meedoen aan de voorstelling?

Heb je zin om mee te doen aan dit prachtige theaterproject? Meld je dan snel aan. We hebben nog maar een paar plaatsen.

Meer informatie vind je hier: https://www.jouweigenwijs.nl/.../rechtbank-van-de-liefde...