Angst zaaien is verlangen oogsten

 

Daarbij benoem ik altijd de volgende uitgangspunten:

⇒ Emoties zijn van onszelf, het is hoe we onszelf op dat moment ervaren

⇒ Het is onze verantwoordelijkheid om die emoties te ontvangen en te doorvoelen

⇒ Je bent geen slachtoffer en de ander is geen dader. Er wordt slechts iets aangeraakt wat al in je zit. Iets wat je eerder niet hebt ontvangen en doorvoeld en waarvoor je nu opnieuw de kans krijgt.

⇒ Dit maakt je vrij en geeft je volledige controle over jouw eigen ervaring

⇒ Het ontvangen van emoties vereist focus op onszelf.

⇒ We zijn niet onze emoties, we zijn veel meer en groter dan dat. Het ontvangen doorvoelen van emoties is de toegangspoort naar dat weten, die verbinding en onze ongekende mogelijkheden (zelfs als er beperkingen lijken te zijn).

⇒ Als wij meer en groter zijn dan onze emoties, hoeven we er dus ook niet bang voor te zijn. Dan kunnen we alles dragen wat zich in ons aandient.

⇒ Emoties zijn boodschappers. Ze vertellen ieder op hun eigen manier dat we niet onze eigenheid leven. Dat we niet leven vanuit ons authentieke verlangen.

 

In deze tijd hoor je veel over angst. Dat er veel angst is. Dat er angst wordt gezaaid. Maar als we uitgaan van het bovenstaande, kunnen we daar met een andere blik naar kijken.

 

Wordt er dan angst gezaaid of wordt er angst aangeraakt? Oogsten we in deze tijd met Corona niet simpelweg de angst die er altijd al was, maar waar we ons nu niet tegen kunnen beschermen? We kunnen ons tegen van alles en nog wat verzekeren, we werken hard om geld te verdienen waardoor we de vrijheid hebben om de dingen te doen die wij willen doen.

 

Maar tegen Corona kun je je niet verzekeren. Ja, er komt een vaccin waarvan wordt gezegd dat dit de oplossing is voor alles. Ook dat raakt weer angst. Want is dat vaccin wel veilig? Wat is het effect op ons lichaam? Hoe zit het met onze vrijheid en zeggenschap over ons lichaam?

 

Vervolgens worden we boos op degenen waarvan wij vinden dat zij onze vrijheid afpakken. Degenen die een vaccin als enige oplossing zien en ons ‘verplichten’ dat te nemen. Proberen we anderen te overtuigen om het vaccin niet te nemen of juist wel. Of we worden boos op diegenen die zich niet aan de maatregelen houden zodat we nu in een lockdown zitten. Mensen die misschien wel doen wat jij eigenlijk het liefste zelf ook zou willen; je eigen ding doen, vrij zijn.

 

Dit zijn overigens allemaal uitingen van en een roep om liefde. Het voorkomt echter wel dat wij naar binnen gaan en onze angst en andere emoties ontvangen en voelen. Terwijl er zoveel rijkdom zit in het voelen van emoties.

 

Ten eerste ontdek je door het ontvangen en voelen dat je veel groter bent dan je angst/je emoties. Dat je niet verdwijnt. Dat je het kunt dragen. Dat het alleen door je heen wil stromen. Daarnaast brengt angst ons bij ons verlangen om de dingen op onze eigen manier te doen. Als jij de dingen op jouw manier doet, jouw authentieke verlangen in de wereld zet, zal jij geen angst ervaren. Dan ervaar jij vreugde en vrijheid, ongeacht wat anderen doen.

 

Een aantal weken terug deed ik mee aan een workshop die hierover ging. Over het volgen van je ultieme verlangen. Omdat ik een grote noodzaak en verlangen voel om nog meer van mezelf in de wereld te zetten en daarin nog vrijer te zijn, ging ik er helemaal voor tijdens deze workshop. Ik zocht en vond de ruimte in de duisternis. Ik ontdekte dat ik angst voel om er buiten te vallen, om er niet bij te horen. Best grappig eigenlijk voor iemand die eigenwijsheid heeft als authentieke kracht. Waarvoor ik hier ben om die te ervaren en te geven.

 

En het klopt ook! Want onder onze angst zit ons grootste verlangen. In die zin is angst dus gewoon hetzelfde als verlangen. Als ik mijn authentieke verlangen volg en mijn eigenwijsheid in de wereld zet, dan wijk ik per definitie af en val ik er inderdaad buiten (ik zing ook graag dissonante tonen). De duurzame vreugde, vrijheid, verbinding en harmonie die ik ervaar als ik het wel doe, is eindeloos groots en het elke keer weer waard.

 

Tijdens de workshop ontving, onderkende en doorvoelde ik (opnieuw) mijn angst om er buiten te vallen. Ten diepste is het eigenlijk een overtuiging gekoppeld aan een angst van vroeger. Ook ontdekte ik hoe ik mijn angst onbewust (in energie) gaf aan de mensen om mij heen. De geruststelling, die ik mezelf kon en mocht geven, zocht ik buiten me. Onder andere in mijn zoon en mijn man. Mijn zoon die alles op alles moet zetten om dit schooljaar over te gaan en mijn man die bezig is een baan te vinden. Beiden doorlopen daarbij hun eigen proces en willen dat op hun eigen manier doen.

 

Met het aankijken van mijn angst creëerde ik dus niet alleen ruimte voor mezelf en mijn eigen verlangen maar ook voor de mensen om me heen. Gaf ik hen de vrijheid om zichzelf te zijn en hun eigen ervaringen te hebben, ongeacht mijn mening en ongeacht het resultaat.

 

Zo bekeken is alle angst (en woede) die we nu ervaren geweldig nieuws! In die angst wordt verlangen aangeraakt. We oogsten verlangen! Authentiek verlangen! Verlangen waarvan we weten dat als we dat serieus nemen, het ons bij vrijheid en vreugde en brengt. Het jaar 2020 nodigt ons uit om onze angst aan te kijken en bewust te worden van het authentieke verlangen dat daaronder zit. Genoeg tijd nu met de lockdown.

 

En stel je voor dat we in 2021 al onze verlangens gaan uitvoeren en geven aan de wereld! Dan wordt 2021 een geweldig jaar! Een jaar waarin we spelen, ontdekken, leren, creëren en ons eigen lied zingen. Een jaar waarin nieuwe initiatieven, projecten en ervaringen ontstaan. Een jaar waarin vreugde en vrijheid ervaren de gewoonste zaak van de wereld is. Wat hoopvol!

 

Ik ga ervoor! Ik voel noodzaak!

 

Doe je mee?