Liefdesbrief aan mezelf!
Hits: 225
Er vindt een gesprek in mij plaats. Een dialoog tussen hoofd en hart. Het hoofd dat iets vindt en oordeelt. Dat uitvluchten verzint, projecteert, een schuldige aanwijst. Mijn hart dat voelt en weet. Dat alleen maar liefde ziet en weet dat alles één is en hetzelfde.
In plaats van hoofd en hart zou je ook kunnen spreken over ego en God. Ego dat op zoek is naar tegenstellingen, dat zich afscheidt. God die liefde ziet in alles, altijd ‘ja’ zegt. Die weet dat alles één is, dat er geen anderen zijn.
Met mijn hoofd houd ik me op dit moment gevangen in mijn oordeel over een ander, iemand die mij zeer dierbaar is. Zo werp ik zelf de drempel op voor het ervaren van liefde. Liefde die niets anders wil dan stromen. Mijn ego zegt er is dualiteit, ik doe het goed en de ander niet, ik ben lief en de ander is niet lief. God zegt: “het is één, het is allemaal goed, het is allemaal liefde, iedereen is lief”.
Ik kan kiezen naar welke stem ik luister. Nou ja, mijn ego denkt dat, maar God weet dat alles een uiting van liefde en een roep om liefde is. Dus ook terwijl ik nu zo lekker in mijn eigen oordeel zit, weet ik: Oh ik ben gewoon lief voor mezelf, ik wil graag lief gevonden worden, liefde ontvangen. Mijn ego (mijn hoofd) doet dat door zich af te zetten tegen de ander. God (mijn hart) weet en voelt dat we allebei ten diepste hetzelfde willen, namelijk liefde ervaren.
Zo bekeken is er dus eigenlijk helemaal geen keuze, of is er maar één keuze en één waarheid. Die van Liefde! Het enige dat echt werkelijk is, is de stem van Liefde, de stem van ons hart, de stem van God. Die liefde ziet in alles. Die altijd ja zegt! Ja, ik hou van jou! Ik zie jou! Die focust op verbinding in plaats van afscheiding.
Waarom schrijf ik dit nu eigenlijk? Uit Liefde voor mezelf! Ik plaats het hier voor mezelf. Aangezien alles één is en hetzelfde, ben ik jou en jij mij. Dit ben ik die het vertelt aan mezelf, zodat ik de waarheid ervan kan voelen. Ik ben mijn eigen liefdestherapeut. Ik schrijf een liefdesbrief aan mezelf. En in het schrijven kan ik mijn eigen liefde steeds dieper voelen en ervaren. En daardoor heeft mijn oordeel geen vat meer op mij, lost het op.
Of iemand dit nu leest, me gelooft of niet, het maakt niet uit! Ik ervaar mezelf, ik ervaar liefde. Geven is ontvangen! De beste manier om iets te ervaren is om het zelf te geven. En het is oneindig krachtig!
Ik ga dus nu maar eens iemand een hele dikke knuffel geven.
