Liefde ontmoet liefde

Eén van de kinderen reageert bang op Yoda en de opa vraagt enigszins geïrriteerd en gefrustreerd of ik hem terug wil roepen, wat ik vervolgens doe. Tot ieders opluchting maakt Yoda aanstalten om naar mij toe te komen. Maar dan valt zijn oog op een zak met visvoer. In een flits grijpt hij de zak en rent ermee weg.

 

De opa roept boos “Kun je die hond niet opvoeden” en rent achter Yoda aan. Ja, en dan wordt het een leuk spelletje. Ik ben inmiddels ook op de plek aangekomen. Yoda staat heel parmantig voor ons, staart omhoog en met een uitdagende en eigenwijze blik. Alsof hij wil zeggen: Nou, kom maar op! Het is altijd al een mooie hond, maar nu stond hij daar in zijn volle glorie, kracht en eigenwijsheid. Echt een prachtig gezicht. Ik probeer hem af te leiden en te verleiden om de zak af te geven, maar weet eigenlijk ook dat dit in deze fase een kansloze missie is.

 

De opa loopt weer terug naar de plek waar hij aan het vissen was en ik ga rustig achter Yoda aan om te kijken of ik de zak toch te pakken kan krijgen. Natuurlijk voel ik me ook enigszins ongemakkelijk en opgelaten bij de reactie van de opa en bij het feit dat mijn hond er met een zak visvoer van iemand anders vandoor gaat. Maar dat is mijn gevoel om te voelen en ik wil dat niet naar buiten projecteren door boos op Yoda te worden, hem stevig te gaan aanpakken, te gaan schreeuwen of iets te vinden van de opa en/of zijn reactie.

 

Ik voel mijn ongemak en laat het door me heen gaan. Ik blijf open en flexibel en zo kan ik ook Yoda en de opa helemaal zien en erkennen in wat ze doen en/of zeggen. Mijn hart is open en ik kies ervoor om de liefde, vreugde en humor in de situatie te zien en voelen. Vreugde/humor geeft altijd ruimte. Innerlijk glimlach ik om de opa en die slimme, brutale, speelse en eigenwijze hond van mij.

 

Nadat Yoda de zak met visvoer kapot heeft getrokken en de inhoud verspreid over het gras ligt, krijg ik de zak te pakken en loop naar de opa terug om te vragen waar ik zo’n zak visvoer voor hem kan kopen.

 

En dan gebeurt het wonder! Ik zie dat de opa ook een glimlach op zijn gezicht heeft en de humor van de situatie inziet. Mijn aanbod om een nieuwe zak visvoer te kopen, wijst hij vriendelijk af. “Nee, dat hoeft niet, hoor“ zegt hij.

 

Dan legt hij uit. “Het is vandaag onze laatste visdag, want morgen gaan de kleinkinderen met hun ouders emigreren.” Ik snap en voel meteen de diepere laag onder deze opmerking, ook in relatie tot wat er net gebeurde.

 

“Oh, dan is dit wel een hele belangrijke dag voor jullie”, zeg ik. “Ja dat is het inderdaad”, zegt hij. We praten nog even over waar ze naar toe gaan emigreren en ik spreek mijn oprechte hoop uit dat opa en oma snel in de gelegenheid zullen zijn om ze op te zoeken. “Nou, dat gaan we zeker doen, hoor”, is de reactie.

 

Ik neem afscheid. Dankbaar voor de diepe connectie en de krachtige en transformerende werking van liefde, die zich in deze situatie weer aan mij mocht openbaren.

 

Door aanwezig te zijn in liefde, mijn hart open te houden en niets af te wijzen in mezelf, wees ik ook niets af buiten mezelf. Door te blijven voelen, maakte ik niet iets van de ander dat hij helemaal niet is, maar zag ik de liefde en kracht. Als ik weet en voel wie ik ben, dan weet en voel ik ook wie de ander is.

 

En zo voelde iedereen zich welkom, waardoor er openheid was en op een dieper niveau contact kon ontstaan. Een fijne aanmoediging om steeds weer de rechtstreekse route van Liefde te nemen. Om te Leven in Liefde. Want ook al geloof ik hier ten diepste in en ga ik er helemaal voor, het is niet altijd makkelijk.

 

De uitgangspunten zijn heel simpel, maar niet altijd eenvoudig om toe te passen omdat we ons hoofd ertussen zetten en ze vaak haaks staan op wat we hebben (aan)geleerd, hoe we geconditioneerd zijn en hoe we denken dat het hoort of zou moeten gaan. Als we voelen en in ons hart stappen, dan is het volkomen helder en kan de magie zich ontvouwen.

 

In deze situatie toonde het zich weer in zijn volle kracht: Onvoorwaardelijke liefde! De heilzame werking van alles ontvangen, herkennen, erkennen en binnen sluiten zonder fixen, drama of gedoe.

 

Als ik later het verhaal aan mijn man vertel, krijg ik tranen van ontroering in mijn ogen. Want ik snapte en voelde de diepe liefde van deze opa!

Nog één laatste keer vissen met je kleinkinderen waar je jaren wekelijks op hebt gepast. Dat is een belangrijke mijlpaal. Dan wil je dat het bijzonder is en dat het goed gaat en dan is daar opeens die grote, eigenwijze hond die zich ermee gaat bemoeien.

 

En ook al liep het niet helemaal volgens plan, misschien heeft het voorval vandaag er juist wel voor gezorgd dat het een onvergetelijke ervaring is geworden.

 

De liefde die vandaag in al zijn uitingen, vormen en gedragingen mocht stromen, staat bij mij in ieder geval voor altijd in mijn hart gegrift.