Als jij ooit vergeet
Hits: 55
Vanochtend mocht ik een workshop Stembevrijding geven bij koor Voci d’Angeli. Het was een prachtige ochtend!
Bij iedere oefening en uitnodiging gingen de deelnemers steeds meer open. Vanuit verbinding met zichzelf klonken er prachtige harmonieën en tonen. Met recht engeltjes. De akoestiek van de kerk deed daar nog eens een heerlijk schepje bovenop.
We sloten af met een hele mooie oefening waarin iedereen weer kon en mocht herinneren wie wijzelf en de ander daadwerkelijk en ten diepste zijn. We zongen het voor onszelf, naar elkaar en naar iemand waarmee je op dit moment een moeizame relatie ervaart of waarvoor het moeilijk is om liefde te kunnen voelen.
Het leidde tot ontroerende taferelen. De kwetsbaarheid, emoties en liefde mochten stromen, waardoor ieders oorspronkelijke natuur in alle zachtheid en kracht naar buiten kwam. Er ontstond contact op een diep en wezenlijk niveau.
Voor mij zo ontzettend dankbaar om dit te mogen faciliteren en dragen. Om me in dit geven helemaal te kunnen openen en mijn (zelf)liefde te laten stromen en kunnen voelen.
Ik heb een pittige week achter de rug. Een week waarin er een strijd in mij woedde. Een strijd tussen hoofd en hart, naar aanleiding van een aantal gebeurtenissen.
Mijn hoofd dat wilde verwijten, oordelen, wegduwen, ontkennen, buitensluiten, fixen, overtuigen, verklaren, bewijzen, in de slachtofferrol gaan, de schuld bij de ander neerleggen, doen alsof mij iets werd aangedaan.
Mijn hart dat voelde en mij vertelde dat het liefde was en dat de weg naar vreugde en vrijheid gewoon geplaveid voor me lag. Ik hoefde er alleen maar op te stappen. Door me simpelweg te herinneren wie ik en de ander werkelijk zijn.
Het was keihard werken kan ik je zeggen.
Mijn diepe geloof in het allesomvattende van Liefde, dat liefde zich echt in alle manieren, vormen en uitingen toont, en mijn toewijding in totale verantwoordelijkheid nemen voor mezelf en alles in en om mij heen werden danig op de proef gesteld.
- Kon ik ook nu naar binnen gaan en onderzoeken waarom dit gebeurde, wat er in mij nog in het licht gezet mocht worden en dat onvoorwaardelijk ontvangen?
- Kon ik de verantwoordelijkheid voor het voelen van liefde volledig bij mezelf neerleggen in plaats van het buiten me te zoeken/bij de ander? Zelfliefde is zelf liefde voelen.
- Kon ik ook nu liefde zien, herkennen en vooral voelen in alles wat er in en om mij heen gebeurde? Kon ik mijn hart openhouden naar mezelf en de ander?
Want dat is wat voor mij Verlichting is. Liefde en licht zien en voelen in alles en iedereen, precies zoals het is. De perfectie zien in de imperfectie. Loving life as it is!
Het geven van de workshop vanochtend was hierin een prachtige ondersteuning. Want de beste manier om te kunnen voelen en ervaren wat je wilt ervaren, is door het zelf te geven. Door zelf het gat vullen dat je ziet en ervaart. De enige die je kunt ervaren, ben je namelijk zelf.
En dat is wat ik vanochtend deed. Ik gaf vreugde, plezier, vrijheid, genieten, nieuwsgierigheid, openheid, oordeelloosheid en onvoorwaardelijke liefde.
Ik gaf de herinnering aan wie we ten diepste zijn en zo kon in mij de herinnering ook weer volledig stromen en doorklinken.
De laatste oefening heb ik uit volle borst meegezongen.
Dit is wat we zongen:
Als jij ooit vergeet
Als jij ooit vergeet
Hoe sterk je bent
Hoe sterk en mooi je bent
Dan zal ik zingen
En jou herinneren
Dat jij mag weten
Hoe mooi je bent
En dat is mijn echte werk. Mijn allerbelangrijkste taak. Mezelf en jou herinneren aan wie we ten diepste zijn.
Liefde zien, herkennen, erkennen en voelen in alles.
Ik herinner me wie jij bent, want ik herinner me wie ik ben.
Ik hou van jou! Totaal! Wat je ook vindt, zegt of doet. Of ik je nu wel begrijp of niet. Liefde overstijgt alles.
Ik geloof in Onvoorwaardelijke Liefde
