Van vinden naar voelen: Angst!
Hits: 243
Afgelopen week had ik weer een interessante en liefdevolle ontmoeting in het park. Een eigenaar van een hond waar Yoda bang voor is, verweet mij dat dit door mij komt. Dat ik mijn angst projecteerde op mijn hond en hij reageerde op mijn angst. In deze specifieke situatie was dit zeker niet het geval. Maar het was wel heel interessant dat deze dame tegen mij over angst begon. En nog interessanter was dat ik op het moment dat zij tegen mij praatte ook daadwerkelijk angst voelde. Mijn hart begon enorm te bonzen in mijn keel, ik verstrakte en de adrenaline gierde door mijn lijf.
Dit had niets met de situatie te maken waarin ik me op dat moment bevond. Het was de opbrengst van iets wat in mijn privéleven speelt. Een situatie waarin een dierbare van mij zich bevindt en wat bij mij angst en ongemak aanraakte. Deze gevoelens keek ik niet direct aan. Liever wilde ik dat de dingen buiten mij werden opgelost. Dat de situatie en de mensen veranderden. Dat de ander in zijn volwassenheid ging staan. Maar dat gold net zo goed voor mij. Ik mocht ook in mijn volwassenheid gaan staan.
De angst die ik voel, is er voor mij en niemand anders. Om me te helpen herinneren dat ik iets geloof over mezelf (en daarmee ook over de ander) wat niet waar is. Het is een liefdesboodschap aan mij om me weer te verbinden met mijn werkelijke natuur. Om in mijn liefde, kracht eigenheid en originaliteit te gaan staan en niet te twijfelen aan mezelf. Want als ik werkelijk verbonden ben en mijn eigen natuur volg, kan ik elke situatie aan. En als ik mezelf in mijn kracht en natuur zie, dan zie ik iedereen buiten me ook zo. Ongeacht de situatie. Want ik kan alleen mezelf ervaren.
In mijn hoofd wist ik het, maar weten is niet hetzelfde als voelen. En dan helpt de buitenwereld altijd een handje. Want daar manifesteert zich altijd wat zich ook in mij afspeelt. Ik kreeg dus gewoon direct de energie en het gevoel terug dat ik niet aankeek. En mooier nog! Een kans om dit gevoel alsnog te ontvangen. Gevoel blijft altijd geduldig wachten en zich aandienen totdat we het daadwerkelijk ontvangen en erin duiken.
Tja, en dan zit er maar één ding op. Ruimte nemen om te voelen. Ook in het park deed ik dat niet meteen. Ik reageerde toch ook op de woorden van de andere dame. In een soort van een reflex zei ik ook nog: ik hou van jou. Maar ja echt menen deed ik dat toen niet omdat ik niet in verbinding was met mezelf en mijn eigen liefde en kracht. Daarom voelde ik ook de emotie.
Terwijl ik later mijn rondje vervolgde waren er allerlei stemmen en gedachten waarin ik haar uitlegde dat ze het toch echt verkeerd zag. Een andere stem zei nog dat ik dit eigenlijk niet goed had aangepakt. Dat ik meteen op mezelf had moeten focussen en mijn gevoel had mogen ontvangen. Ik had beter moeten weten, ik doe dit nu al zo lang en ik weet toch hoe het werkt?!
Een kakofonie van woorden, hersenspinsels en stemmen. Liefdessoldaten met liefdesboodschappen die me bewust mochten maken van de enige echte waarheid over mezelf. Want al die gedachten die ik zelf ook nog bedenk en/of geloof, zijn natuurlijk gewoonweg niet waar. In al mijn gedoe en gedrag blijf ik altijd oneindige vreugde, lief, liefde en helemaal goed genoeg. Ik sta zelf aan het roer! Van alles in mijn leven. En dat mocht ik opnieuw inzien en voelen. En geloof me, hoe vaker je dit doet, hoe constanter dit gevoel aanwezig blijft.
Eenmaal thuisgekomen maakte ik er ruimte voor. Uit mijn hoofd, in mijn hart en lijf. Het ongemak en weeïge, drukkende gevoel op mijn borst gewoon maar toelaten. Heel intiem met mezelf zijn. Ik zei een afspraak af. Een hele leuke ook nog, maar dit was belangrijker. Ik was belangrijker. Het gevoel (angst en ook verdriet) reisde de hele dag met me mee en de dagen daarna sudderde het ook nog wat.
Nu is er weer diepere verbinding met de vreugde en oneindige liefde en kracht die ik ben. En die de ander ook is. We zijn één. Als ik weet en verbonden ben met wie ik echt ben, dan weet ik ook wie de ander is. Geen twijfel meer.
Alles is perfect! Er hoeft niets anders te zijn of te worden opgelost. Ook niet met de dame in het park. Zij is lief en liefde. Net als ik! Ik creëer in en vanuit liefde. Vanuit mijn diepste bron. De wezenster die ik ben. Die wij allemaal zijn!
Ik hou van jou! Echt!!
