“Ik ben niet goed in voelen”, zegt ze. “Ik heb daar ook therapie voor gehad”.
Het was vorige week tijdens de musical les op school. We deden een oefening met emoties. Ik vroeg de kinderen om een zin met een bepaalde emotie of gevoel uit te spreken. De tweede keer vroeg ik ze waar in hun lichaam ze dit gevoel konden voelen en vanuit daar nog een keer de zin te zeggen. Toen zei een meisje het bovenstaande.
Ik vond het zo prachtig dat ze dit zei. Dat ze zo voor zichzelf uitkwam.
“Wat goed van jou dat je dit weet over jezelf en dat je het ook zegt”, zei ik tegen haar. “Dat is helemaal oké. Dan ben jij niet goed in voelen en is dit voor jou op dit moment wat je doet in deze oefening. Goed gedaan!”
Deze week was de laatste les week en vroeg ik aan alle groepen wat ze de afgelopen weken het leukste hebben gevonden aan de lessen. Ook de oefening met emoties werd genoemd. Onder andere het meisje uit het voorbeeld hierboven zei dat ze deze oefening leuk vond. Ik was lichtelijk verrast toen ze dat zei. Dat uitgerekend zij deze oefening zo leuk had gevonden. En het is ook hartstikke logisch.
Want als je helemaal gezien en erkend wordt in wie je bent, onafhankelijk van hoe je iets doet, dan is alles leuk. Dan kun je vreugde, liefde en vrijheid ervaren in alles wat je doet, ongeacht het resultaat. Als er geen lat is om aan te voldoen, geen hoe het hoort, dan kun je jezelf (en de ander) volledig in liefde omarmen in het proces. Dan kunnen beiden totaal aanwezig zijn in de ervaring. Open en nieuwsgierig! Er is feitelijk ook geen verschil tussen mij en de ander. Wat een cadeau om te ontvangen op deze laatste dag. Echt een pareltje! Een resultaat van mijn onvoorwaardelijk geven en Zijn.
Ik zal niet ontkennen dat de afgelopen zes weken zeer intens waren. Onder andere ook omdat ik de afgelopen tijd steeds duidelijker voelde dat mij iets anders te doen staat dan musicallessen geven aan kinderen. Eigenlijk dat bijna alles wat ik doe niet meer past. Wat ik te geven heb, wil ik in een andere vorm geven en daar mag ik volledig op focussen en vertrouwen. Ik geef me over aan de stroom van het leven. Daarover later meer.
Voor nu omarm ik dit pareltje. Dankbaar voor de ervaring en als herinnering aan mezelf om te genieten van wat ik doe, hoe ik het ook doe. Om uit het resultaat en hoe het hoort te blijven. Ook bij de dingen waarvan ik voel dat ze niet meer passen en die ik ga afbouwen.
Dit pareltje is mijn herinnering en aanmoediging om steeds in het moment en in de liefde te Zijn en vanuit daar mezelf te geven. Om mezelf en de ander te zien en erkennen in alles. Onvoorwaardelijk!
Overal en altijd!
Het is magisch! Elke keer weer!
Tijdens de tweede sessie EigenWijs zingen/creatieve coaching geeft ze aan dat ze al meer zichzelf durft te zijn bij haar vrienden. Dat ze zich durft uit te spreken voor zichzelf. En ook dat ze verrast is dat het/zij gewoon wordt geaccepteerd.
Ja 'de als dit, dan gebeurt er dat' scenario's die we bedenken, zijn lang niet altijd waar
Mijn hart maakte een sprongetje en ik voelde een lichtelijk verbaasd Wow! In mij.
Het enige dat ik de vorige sessie heb gedaan is totaal aanwezig zijn bij haar proces en uitnodigingen doen, zonder daar iets in te willen. Te aanvaarden wat er wel of niet gebeurde, zonder te problematiseren of te dramatiseren.
En echt! Dit is ALLES!
De oordeelloze en onvoorwaardelijk liefdevolle aanwezigheid bij de ander is het meest helende dat je kunt doen.
Ik weet dat het zo werkt en heb er heel hard voor gewerkt om me deze staat van Zijn eigen te maken. Om volledig in mijn eigen bestaansrecht en liefde te staan, zodat de ander compleet vrij is in zijn/haar eigen proces. In werk en privé.
In die ruimte gebeurt het. In de holding space van Liefde!
En ook al weet ik het, het blijft me verwonderen!
En dat is goed! Want zo blijf ik open en nieuwsgierig. Elke keer weer! Zo dankbaar!
Er was een tijd dat ik dacht:
dat iedereen het met me eens moet zijn om harmonie te kunnen ervaren,nu weet ik dat de harmonie in mij zit.
dat het met alles en iedereen goed moet gaan, voordat ik vreugde kan ervaren,nu weet ik dat ik zelf die vreugde ben.
dat ik alleen vrijheid kan ervaren als ik kan doen wat ik wil, zoals ik het wil,nu weet ik dat alle vrijheid al in mij is.
dat ik het goed(e) moet doen om liefde en bestaansrecht te verdienen,nu weet ik dat ik zelf het goede en die liefde ben.
dat ik eerst van alles moet oplossen/alles in orde moet zijn om rust en geruststelling te voelen,nu weet ik dat rust en geruststelling zich in mijzelf bevinden.
dat ik alleen geluk en dankbaarheid kan ervaren als alles gaat zoals ik wil of had bedacht,nu weet ik dat ik zelf het grootste geluk en de diepste dankbaarheid ben.
dat ruzie of oorlog weg moeten om liefde en vrede te ervaren,nu weet ik dat ik zelf die liefde en vrede ben.
dat er goed en slecht gedrag of daders en slachtoffers bestaan,nu zie ik alleen maar liefde, eenheid en kracht.
dat ik kan bepalen of iemand liegt of de waarheid vertelt,nu weet ik dat zij (en ik) zelf de Waarheid zijn.
dat ik iets moet bereiken om er toe te doen,nu weet ik dat alles al is bereikt.
Nu weet en voel ik dat ik Liefde ben. Daar waar alles al aanwezig is
Toen ik vanochtend naar mijn werk reed, zag ik op de weg een eend liggen die net was aangereden. Hij leefde nog en had het zichtbaar moeilijk. Ik stopte de auto en stapte uit.
Toen kon ik duidelijk zien dat zijn ingewanden eruit lagen en ook één van zijn poten was eraf. Mijn hart klopte in mijn keel en er ging een siddering door mijn lijf. In mezelf overlegde ik even wat te doen. Toen zag ik dat de eend al was overleden. Als een soort van laatste eer en respect heb ik hem aan de kant gelegd.
In de sloot zag ik het vrouwtje zwemmen en onwillekeurig ging de gedachte door me heen dat zij nu haar partner zou moeten missen. In een flits voelde ik ook een verwijt naar de automobilist die de eend had aangereden. Als diegene dat niet had gedaan had ik dit nu niet hoeven meemaken en de eenden ook niet. Ook was er even een steek van medelijden, maar ik besefte me dat al die gedachten, verwijten, oordelen en dat medelijden niet heel constructief waren. Ik hoefde de automobilist niet te verwijten, ik hoefde de vrouwtjes eend niet zielig te vinden. Dat zegt sowieso ook meer over mij dan over de eend. Ik projecteerde eigen gedachten op haar. Ik voelde het verdriet onder die gedachten en zo kon ik haar zien in haar kracht, net als de mannetjes eend in de laatste paar seconden van zijn leven.
Dieren reageren instinctief in het moment. Vanuit hun natuur. Ze gaan niet denken, analyseren en oordelen, maar schudden of trillen het uit, zodat de ervaring niet aan ze blijft kleven. In feite deed ik hetzelfde door aanwezig te zijn bij alles wat er in mij gebeurde, het te registreren zonder me ermee te identificeren. Ik liet de ervaring door me heen gaan, zonder er verder iets mee te doen.
Ik ben weer in de auto gestapt, vervolgde mijn weg en voelde nog even kort na in mijn lichaam.
Tijdens het rijden gingen mijn gedachten naar alle betrokkenen bij de oorlog in de Oekraïne of de aardbevingen in Syrië en Turkije, waar ze waarschijnlijk regelmatig dit soort verwondingen zien bij mensen en dieren.
Toen ik ’s middags op de terugweg langs de plek reed waar de eend lag, was het voor mij goed. Ik kon ernaar kijken en er helemaal bij blijven. Totale aanvaarding. Mijn hart kromp niet samen en er waren geen gedachten. Ik kon de liefde en kracht zien in deze situatie. Ik kon de liefde en kracht zien in de eend die daar lag, zonder te verkrampen, weg te kijken, het op te blazen of iets af te wijzen.
Ook deze ervaring zit nu in mijn rugzak van Liefde en helpt mij om ook in dit soort situaties steeds bewust de liefde te herkennen, zien en voelen. Het helpt me te bewegen vanuit liefde, compassie en empathie en niet vanuit medelijden of oordelen. Dat laatste verzwakt en doet ook geen eer aan de essentie van elk wezen. Handelen vanuit Liefde is handelen vanuit een diepe wijsheid. Dit versterkt en maakt krachtig.
Liefde is totaal en allesomvattend en maakt geen keuze in wat er wel bij hoort of niet bij hoort. Liefde sluit alles en iedereen onvoorwaardelijk binnen.
Liefde is in leven en Liefde is in dood. Als je het maar wilt voelen en zien.
Enige tijd geleden kreeg ik van iemand een berichtje waarin diegene een verwachting uitsprak over dat ik hem/haar zelf over iets had moeten informeren, in plaats van dat dit via via tot diegene kwam.
Ik schrok me kapot. Het kwam totaal onverwachts en ik was ook een beetje van mijn stuk, omdat het totaal niet bij me was opgekomen dat ik dit had moeten doen. Ik was gewoon bezig met mijn eigen leven, projecten en plannen.
Na de eerste schrik kwamen er ook allerlei gedachten en oordelen als: “Oh mijn God ik heb het niet goed gedaan, ik ben geen goed en respectvol mens geweest.” En ook “Hoezo moet ik aan jou verantwoording afleggen, wie ben jij dat je jezelf zo belangrijk maakt?”
Dat gebeurt altijd in een flits. Maar gelukkig heb ik dan als tool mijn angst. Mijn angst die me weer in verbinding brengt met wie ik, en de ander, werkelijk ben . Angst vertelt mij dat ik niet vertrouw op mijn originaliteit en eigenheid, op mijn oorspronkelijke natuur. Had ik dat wel gedaan, dan had ik geen angst gevoeld.
Angst nodigt me uit om te geloven in de liefde die ik ben. Dat ik er mag zijn in mijn eigenheid en de dingen mag doen op mijn manier. Er is ‘geen hoe het hoort’ en geen lat om aan te voldoen. Alles is al bereikt.
Overigens vertellen mijn gedachten (over mezelf en de ander) precies hetzelfde als mijn angst. Net als mijn angst leiden mijn gedachten me naar meer zelfliefde en vervulling van mezelf.
Gedachten over mezelf:
Door te denken/zeggen: “ik ben geen goed en respectvol mens”, herken ik de liefde in mezelf. Hoe bizar het ook klinkt, het werkt echt zo. Ik haal vervulling uit deze gedachte. Want waarom zou ik anders die gedachte de hele tijd denken?! Als ik er niets uithaal, dan zou ik er wel mee stoppen.
Of het prettig voelt om dit te denken, dat is weer iets anders. Het is een aangeleerde manier, een diepgewortelde conditionering die ik me ooit eigen heb gemaakt om mezelf te voelen en me te verbinden met mezelf. Een omweg. Drama en verhaal.
In de energie maakt het ook niet uit of je zegt “Ik heb het goed gedaan of ik heb het niet goed gedaan”, Ik ben een goed en respectvol mens of ik ben geen goed en respectvol mens. In de energie bestaan de woorden ‘niet’ en ‘geen’ niet. Het gaat allemaal over hetzelfde, nl. een goed en respectvol mens zijn. Over er mogen zijn en ertoe doen.
Gedachten over de ander:
Door te denken: “hoezo moet ik verantwoording aan jou afleggen?”, zeg ik feitelijk: “Ik mag er zijn op mijn manier”, “Ik erken mezelf als lief en liefde”. Alleen gebruik ik de ander, zet me af tegen de ander, om dit te kunnen voelen. Een omweg. Drama en verhaal.
En ik deed er zelfs nog een schepje bovenop. Weet je nog die conditionering vanuit mijn gezin van herkomst waar ik eerder over schreef? Over de ander woordelijk overtuigen om mijn eigen bestaansrecht te voelen. Ja hoor, hij kwam weer even naar boven.
Ik kwam er namelijk achter dat ik diegene wel had geïnformeerd over mijn plannen en kon niet nalaten om dat toch nog even te melden (“zie je wel, ik heb het wel goed gedaan”). En passant wist ik ook nog te vertellen dat in liefde alles vrij is en we geen verplichtingen aan elkaar hebben. Ook vroeg ik nog even hoe diegene zich voelde, als aansporing om zich zo te verbinden met zichzelf.
Bovenstaande woorden naar de ander, mijn angst, mijn gedachten en oordelen over mezelf en de ander. Allemaal manieren en omwegen om mezelf te vervullen en mijn eigen bestaansrecht te voelen. Om de liefde buiten mezelf te zoeken. Zo vernuftig!
Overigens mag de omweg nemen en drama en verhaal maken altijd. Als je het leuk vindt en ervan houdt, ga gerust je gang. Wees vrij.
Maar wat een gedoe is het eigenlijk hè?!
Het kan zoveel simpeler. Gewoon rechtsreeks naar de liefde gaan. Meteen liefde voelen. Zonder tussenkomst van gedachten, oordelen en emoties. De kern van drama, verhaal en gedoe ligt altijd in het feit dat je bent vergeten wat jouw oorspronkelijke natuur is. De oplossing is dus altijd om je weer te herinneren wie en wat je werkelijk bent. Liefde! Onvoorwaardelijke en oordeelloze liefde.
Dit is geen trucje of mentaal proces. Dit gaat over een diep innerlijk weten en diep voelen. Werkelijk in Liefde zijn.
Hoe eenvoudig de rechtstreekse route ook is, deze is niet altijd makkelijk. Het vereist een totale focus op jezelf en bewustzijn over jezelf. Alles in jezelf ontvangen als eigen en er volledig verantwoordelijkheid voor nemen, zonder je ermee te identificeren, te willen fixen, het groter of kleiner te willen maken. Hoe bewuster je bent, hoe makkelijker het wordt om de rechtstreekse route te nemen.
Daarom ben ik dankbaar voor de hierboven beschreven situatie. Dankbaar voor mezelf en voor de ander. Het was perfect.
Ik ben me nu nog meer/dieper bewust van alle manieren die ik heb om de liefde buiten mezelf te zoeken. Al die gedachten, oordelen, emoties en gedragingen. Het enige wat ik hoef te doen is ze te erkennen en te ontvangen in de totale liefde die ik ben. Hoe meer ik dat doe, hoe ruimer mijn liefde wordt en hoe meer liefde ik zal herkennen en voelen in elk gedrag. Van mezelf en de ander.
En daarin zit de ruimte voor een nieuwe manier van vervullen. De rechtstreekse route van Liefde. Onvoorwaardelijk liefde voelen en geven, naar jezelf en naar de ander.
Want ja, je kunt zeggen dat, in het bovengenoemde voorbeeld, de ander een beeld van mij heeft dat niet klopt en dat ook diegene de liefde buiten zichzelf zoekt (via mij). Maar hé, who cares?! Ik weet toch allang wie ik ben. En daarmee ook wie de ander is. In de erkenning van mezelf ligt de erkenning van de ander.
Onvoorwaardelijk liefde voelen betekent ook dat de ander nergens aan hoeft te voldoen voor mij om liefde te voelen. Dat kan ik helemaal op mezelf. Ik ben vrij van de ander en de ander is vrij van mij.
Ik mag me simpelweg herinneren dat ik liefde ben en de ander zien en ontvangen in die liefde. Zo groeien we samen in liefde en is er meer liefde in de wereld. Een win-win situatie. Zo ontzettend wijs, helend en krachtig!
De volgende dag nam ik alsnog de rechtstreekse route en heb de ander erkend in zijn/haar bestaan en gezegd dat ik van hem/haar hou. Mijn hart is open.
En dat is alles! Liefde zien, liefde voelen en liefde geven. Overal. In alles en iedereen.
Dankjewel!
Dankjewel dat je er bent. Ik hou van jou
'Over leven zonder toestemming en liefde voelen zonder voorwaarden.'
Jaren geleden, toen ik nog werkte als communicatie adviseur, had ik samen met mijn manager een gesprek met een interne opdrachtgever over onze samenwerking. Zowel de samenwerking als het gesprek verliepen niet heel vlotjes.
Opeens had ik een helder moment, een innerlijk weten over wat me te doen stond om één en ander open te breken. Ik zei, “Weet je je hebt gelijk, ik ben een senior adviseur en dan mag je dingen van me verwachten en ik zeg dat niet ik die dingen nu allemaal goed doe, maar weet dat ik er aan werk om jou op een volwaardige manier te kunnen ondersteunen.”
De toon van het gesprek veranderde direct. Doordat ik me kwetsbaar opstelde, gaf ik ook ruimte aan de ander om kwetsbaar te zijn. Opeens zei de manager tegenover mij, dat zij dingen ook anders had kunnen doen. We hebben het gesprek op een prettige manier afgerond en er veranderde ook iets in de samenwerking.
Na het gesprek zei ik tegen mijn manager, dat ik het stom vond dat ik me zo had opgesteld. Dat het voelde als een zwaktebod. Mijn manager gaf aan dat ze me nog nooit zo rustig, weloverwogen en krachtig had gezien. Ik had dat ook wel gevoeld, maar toch vond mijn hoofd er ook van alles van.
Je moet weten dat in mijn gezin van herkomst stevige discussies en elkaar woordelijk overtuigen heel normaal waren. Je gelijk halen voelde als een overwinning en stond gelijk aan een erkenning voor je bestaan. Mijn ‘ongelijk’ toegeven (buigen), hoe krachtig en functioneel ook, betekende voor mij uit verbinding gaan en voelde als een knieval, afgang en nederlaag.
Ik heb aan deze conditionering zeer sterke verbale en formulerende vaardigheden overgehouden die me zeker nog dienen. En het was dus ook een aangeleerde manier voor mij om verbinding met mezelf te voelen, mezelf te vervullen. Een omweg naar mijn oorspronkelijke natuur.
En wat is die natuur dan?
Die natuur is Liefde!
Onvoorwaardelijke, oordeelloze en altijd aanwezige liefde! Die ik ben en die ieder ander is. In elke vorm en gedrag.
Mijn pad van bewustwording en volwassenheid was tegelijkertijd ook de opening naar deze nieuwe rechtstreekse manier van verbinding met mezelf en de ander.
Volwassenheid en bewustwording gaan over op eigen benen staan. Je eigen last dragen en je eigen bestaansrecht invullen. Voelen en beseffen dat alles al in jou is. Zelf liefde voelen. Jezelf helemaal vullen met je eigen liefde. Er is bij niets of niemand iets te halen, behalve bij jezelf. Dat is de rechtstreekse route.
De laatste jaren neem ik steeds meer de rechtstreekse route naar verbinding en vervulling, maar de afgelopen tijd raakte ik me in een stroomversnelling ook bewust over manieren waarop ik nog de omweg neem. En als je denkt dat je klaar bent, popt er altijd nog wel iets op. Want ik, en wij allemaal, hebben zeer vernuftige manieren om de liefde buiten onszelf, via een omweg, te zoeken.
Deze manieren gaan zeker niet altijd via een ander mens. Het kan ook in de vorm van ziekte, geld, materie, dieren, een mening, oordeel, overtuigingen over jezelf etc. Je kunt het herkennen aan drama en verhalen. Over jezelf en/of de ander.
En dan is het belangrijk om aanwezig te blijven. Om al die gedachten, emoties, verhalen, patronen, gewoonten, gedragingen en conditioneringen totaal te ontvangen… in liefde. Je er niet mee identificeren, er niets in willen bewerkstelligen, niet willen oplossen of groter of kleiner maken. Alleen maar door je heen laten gaan en voelen.
Een oordeel over de ander brengt je ook altijd weer terug bij jezelf. Bij iets van jezelf wat je je nog niet bewust bent of wat je nog niet hebt ontvangen in de totale liefde die jij bent.
In die liefdevolle ruimte kan er een nieuwe manier van verbinding ontstaan, naar jezelf en naar de ander. De rechtstreekse route van Liefde.
Als je in liefde bij jezelf kunt zijn, met al je conditioneringen, emoties, patronen, gedachten, gewoonten en gedragingen, kun je ook in liefde bij (die van) de ander zijn. Wat hij of zij ook denkt, doet, vindt of zegt.
Als jij weet wie jij (altijd) bent, dan weet je ook wie de ander (altijd) is.
Dan maakt het niet meer uit wat jij of de ander wel of niet doet of heeft gedaan, wat jij of de ander wel of niet gelooft/vindt over jou, waar je woont of hoeveel geld je hebt. Dan zijn er voor jou geen voorwaarden aan hoe jij moet zijn en hoe een ander moet zijn om liefde te kunnen voelen. Jij bent zelf de ruimte waarin alles zich bevindt en afspeelt. En zo ben jij altijd welkom bij jezelf, en is de ander dat ook.
Als jij de liefde in jezelf voelt, dan ben je onafhankelijk! Vrij!
Leven zonder toestemming en liefde voelen zonder voorwaarden, aan jezelf of de ander. Wow!!!
Tijdens een familieopstelling twee weken terug, lag ik plat op de grond aan de voeten van mijn moeder. De situatie vroeg daarom. De begeleider gaf aan dat het een positie was waarin ik alleen maar in staat was om te nemen. Er was bij mij zo niets meer te halen voor het lot dat zich aan mij vastklampte.
Vanuit mijn hierboven beschreven conditionering zou ik deze positie kunnen ervaren als een knieval en een enorme afgang. Misschien had ik dit een aantal jaren terug ook wel niet willen doen, of in ieder geval niet met zoveel overgave als nu.
Nu ervoer ik het als het meest krachtige, liefdevolle, dienende, respectvolle, verbindende en bevrijdende wat ik kon doen. Ik ervoer overgave. Overgave aan mezelf. Overgave aan het leven en de liefde die ik zelf ben, en de ander ook is.
En dat is het enige wat ons te doen staat. Daarin zit alle verbinding. In de erkenning van jezelf ligt de erkenning van de ander en andersom.
Dan is er nog maar één verhaal dat overblijft:
Lieve jij (die ik ook ben),
Ik zie je
Ik hoor je
Ik ontvang je totaal
Ik herken mijzelf in jou
Ik neem je op in mijn hart
Ik maak een diepe buiging voor jouw bestaan
Dankjewel dat jij er bent
Ik ben hier, ik hou van jou!